თავსისხლა (Sanguisorba officinalis)
თავსისხლა
მცენარე, მისი სამკურნალო და სასარგებლო ნაწილები, მათზე დამზადებული მცენარეული დანამატები და ორგანიზმისთვის სასარგებლო პროდუქტები.

თავსისხლა (Sanguisorba officinalis)

შესავალი

მოკლე მიმოხილვა: თავსისხლა (Sanguisorba officinalis) არის მრავალწლოვანი ბალახოვანი მცენარე, რომლის სახელიც პირდაპირ მიუთითებს მის მთავარ სამკურნალო თვისებაზე. როგორც ქართული "თავსისხლა", ისე ლათინური Sanguisorba (ლათ. sanguis – სისხლი, sorbere – შთანთქმა) მის უნარზე, შეაჩეროს სისხლდენა, მეტყველებს. ეს მცენარე უძველესი დროიდან ითვლებოდა ერთ-ერთ ყველაზე ძლიერ ბუნებრივ ჰემოსტატიკურ (სისხლაღმდგენ) და შემკვრელ საშუალებად. მისი ფესვების ექსტრაქტი დღემდე გამოიყენება ფიტოთერაპიაში სხვადასხვა სახის სისხლდენისა და ანთებითი პროცესების სამკურნალოდ.

ბოტანიკური აღწერა

  • ოჯახი: ვარდისებრნი (Rosaceae);
  • გვარი: თავსისხლა (Sanguisorba);
  • სახეობა: სამკურნალო თავსისხლა (Sanguisorba officinalis L.);
  • სიცოცხლის ფორმა: მრავალწლიანი ბალახოვანი მცენარე;
  • ხანგრძლივობა: მრავალწლიანი;
  • სიმწიფის პერიოდი: ყვავილობს ივნისიდან სექტემბრამდე;
  • ღერო: სწორმდგომი, დაღარული, ზედა ნაწილში დატოტვილი, სიმაღლით 30-100 სმ;
  • ქერქი: როგორც ბალახოვან მცენარეს, ქერქი არ გააჩნია;
  • ფოთლები: ძირითადად ფესვთანურ როზეტშია თავმოყრილი, კენტფრთისებრ-რთული, შედგება 7-17 მოგრძო-კვერცხისებრი, დაკბილული კიდეების მქონე ფოთოლაკისგან;
  • ყვავილები: პატარა, მუქი წითელი ან მოშავო-მეწამული, გვირგვინის ფურცლების გარეშე. შეკრებილია ღეროს წვერზე მკვრივ, ოვალურ ან ცილინდრულ, თავთავისებრ ყვავილედებში;
  • ნაყოფი: პატარა, ერთთესლიანი, ოთხწახნაგოვანი კაკლუჭა;
  • ფესვები: სქელი, ჰორიზონტალური, გამერქნებული ფესურა მრავალრიცხოვანი დამატებითი ფესვებით. გარდანათალზე მუქი ყავისფერია, შიგნით – მოყვითალო;
  • გავრცელება: გავრცელებულია ევროპის, აზიისა და ჩრდილოეთ ამერიკის ზომიერ სარტყელში. იზრდება ტენიან და ჭაობიან მდელოებზე, მდინარეებისა და ტბების ნაპირებზე;

სამკურნალო ნაწილები

სამკურნალო მიზნებისთვის გამოიყენება თავსისხლას ფესურა და ფესვები (Rhizoma cum radicibus Sanguisorbae). იშვიათად გამოიყენება მცენარის მიწისზედა ნაწილიც (ბალახი).

შეგროვების წესები:

  • ფესურა და ფესვები: თხრიან შემოდგომაზე, მცენარის მიწისზედა ნაწილის გახმობის შემდეგ, ან ადრე გაზაფხულზე. ასუფთავებენ მიწისგან, რეცხავენ გამდინარე წყალში, ჭრიან და აშრობენ კარგად განიავებად ადგილას ან საშრობში არაუმეტეს 45°C ტემპერატურაზე;

ქიმიური შემადგენლობა

თავსისხლას ფესურა და ფესვები მდიდარია ბიოლოგიურად აქტიური ნაერთებით:

  • მთრიმლავი ნივთიერებები (ტანინები): ეს არის მთავარი აქტიური კომპონენტები, რომელთა შემცველობა 20%-ს აღწევს. ძირითადად წარმოდგენილია პიროგალოლის ჯგუფის ტანინებით;
  • ტრიტერპენული საპონინები: (სანგვისორბინი);
  • ფლავონოიდები: (კემპფეროლი, კვერცეტინი);
  • ორგანული მჟავები, ეთერზეთი, C ვიტამინი, კალციუმის ოქსალატი;

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ტანინების უაღრესად მაღალი კონცენტრაციის გამო, თავსისხლას პრეპარატებს გააჩნია შემდეგი ფარმაკოლოგიური თვისებები:

  • სისხლდენის შემაჩერებელი (ჰემოსტატიკური): ეს მისი ყველაზე გამოხატული თვისებაა. იგი ავიწროებს სისხლძარღვებს და აჩქარებს სისხლის შედედებას, რაც ეფექტურად აჩერებს სხვადასხვა სახის კაპილარულ სისხლდენას;
  • შემკვრელი (ასტრინგენტული): ქმნის დამცავ აპკს კანისა და ლორწოვანი გარსების ზედაპირზე, ამცირებს ანთებას და იცავს ქსოვილებს გაღიზიანებისგან;
  • ანტიმიკრობული და ანტისეპტიკური: თრგუნავს მრავალი პათოგენური მიკროორგანიზმის, მათ შორის დიზენტერიისა და ტიფის გამომწვევი ბაქტერიების, ზრდას;
  • ანთების საწინააღმდეგო: ამცირებს ანთებით პროცესებს;

გამოყენება მედიცინაში:

თავსისხლას თხევადი ექსტრაქტი და ნახარში გამოიყენება, როგორც ძლიერი სისხლაღმდგენი და შემკვრელი საშუალება:

  • გინეკოლოგია: ჭარბი და გახანგრძლივებული მენსტრუალური სისხლდენის (მენორაგია), ასევე საშვილოსნოს სხვა სახის სისხლდენების დროს;
  • გასტროენტეროლოგია: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სისხლდენების (მაგ., წყლულოვანი კოლიტი), სისხლიანი დიარეისა და დიზენტერიის კომპლექსურ თერაპიაში;
  • პროქტოლოგია: ბუასილით (ჰემოროი) გამოწვეული სისხლდენის დროს;
  • სტომატოლოგია: პირის ღრუსა და ღრძილების ანთებისა და სისხლდენის (გინგივიტი, სტომატიტი) დროს სავლებად;
  • გარეგანი გამოყენება: ინფიცირებული და სისხლმდენი ჭრილობების, ტროფიკული წყლულებისა და დამწვრობის დასამუშავებლად;

გამოყენება ხალხურ მედიცინაში

ხალხურ მედიცინაში თავსისხლა ითვლებოდა უნივერსალურ საშუალებად ნებისმიერი სახის სისხლდენის – ცხვირიდან დაწყებული, შინაგანი სისხლდენებით დამთავრებული – შესაჩერებლად. მის ნახარშს ასევე სვამდნენ ტუბერკულოზით გამოწვეული სისხლიანი ხველის დროს.

გაფრთხილება

გაფრთხილება: თავსისხლა ძლიერმოქმედი შემკვრელი და სისხლდენის შემაჩერებელი საშუალებაა.

  • მისი პრეპარატების ხანგრძლივმა შიდა გამოყენებამ, ტანინების მაღალი შემცველობის გამო, შეიძლება გამოიწვიოს ყაბზობა (შეკრულობა) და კუჭის ლორწოვანი გარსის გაღიზიანება;
  • სიფრთხილით გამოიყენება თრომბოზისადმი მიდრეკილების მქონე პირებში, რადგან ზრდის სისხლის შედედების უნარს;
  • კატეგორიულად აკრძალულია ორსულობის პერიოდში;

ამ მცენარის სამკურნალო მიზნით გამოყენებამდე აუცილებელია ექიმის კონსულტაცია.